Στόν ὅσιο Νικηφόρο τόν Λεπρό ἀπό τήν ἐφηβεία του, πού ἐμφανίστηκε ἡ λέπρα, ἡ ὑγεία του ἦταν συνεχῶς ἐπιδεινούμενη. Ἔμεινε στό λεπροκομεῖο τῆς Χίου 43 χρόνια μέ μεγάλη πίστη στό Θεό, μέ πολλή ὑπομονή καί πνευματική ἄσκηση.
Στή συνέχεια, ὅταν ἔκλεισε τό ἵδρυμα τῆς Χίου καί μεταφέρθηκε στόν ἀντιλεπρικό σταθμό τῆς Ἁγίας Βαρβάρας Αἰγάλεω, παρέμεινε ἐκεῖ. Τυφλός, ἀκρωτηριασμένος, σχεδόν παράλυτος, δέν σταματοῦσε νά προσεύχεται, νά δοξολογεῖ τόν Θεό, νά συμβουλεύει καί νά δίνει ἐλπίδα στίς πονεμένες ψυχές πού τόν ἐπισκέπτονταν.
Πῶς τά ἱερά λείψανά του νά μή εὐωδιάζουν!