Στό Ἄσυλο Ἀνιάτων πού βρίσκεται στή Κυψέλη τῶν Ἀθηνῶν ἐγκαταβιώνουν πολλοί συνάνθρωποί μας, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται σέ μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Ἐκεῖ κάθε Κυριακή μεσημέρι πήγαινε καί τάϊζε ἕναν ἐντελῶς παράλυτο ὁ Ν.Λ. ἀπό τό Μαρούσι Ἀττικῆς, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε καί μία θυγατέρα μοναχή. Αὐτή τήν ἀγαθή πράξη τήν ἔκαμνε γιά ἀρκετό καιρό. Ὡστόσο ὁ παράλυτος δέν πίστευε. Γογγοῦσε, δυσανασχετοῦσε μέ τό Θεό. Καί μία ἡμέρα εἶπε στόν Ν.Λ. -Δέν ὑπάρχει Θεός. Βλέπεις πῶς ἔχω καταντήσει. Οὔτε χέρια ἔχω, οὔτε πόδια. Ποῦ εἶναι ὁ Θεός σου;
Καί ὁ πιστός καί ἄνθρωπος συμπόνοιας καί ἀγάπης Ν.Λ. τοῦ ἀπάντησε. -Ἀκριβῶς, ἐάν δέν ὑπῆρχε Θεός δέν θά ἐρχόμουνα ἐδῶ.