Ὁ ἐνάρετος γέροντας π. Εὐσέβιος Βίττης (†2009) ἔμενε τίς τελευταῖες δεκαετίες σ' ἕνα ὀρεινό μέρος πάνω ἀπό τό χωριό Φαιά Πέτρα τοῦ Σιδηροκάστρου. Ἐκεῖ εἶχε τό ἀπέριττο καί ἄβατο κελάκι του. Πλῆθος πιστῶν ἀνέβαιναν νά ἐξομολογηθοῦν καί ἀκούσουν τίς συμβουλές του. Ὅμως γιά νά φθάσουν ἐκεῖ ἐπάνω ἔπρεπε νά βαδίσουν σέ ὀρεινά μονοπάτια πού ὁ γέροντας τούς εἶχε δώσει τίς ὀνομασίες: ὁδός Ἀδάμ, Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, Μωϋσῆς, Γεδεών, προφ. Ἠλίας, Ἠσαΐας, Ἱερεμίας, Ἰωνᾶς καί ἄλλα καί ἔφτανες πλέον κοντά, Ἰωακείμ καί Ἄννα καί Τίμιος Πρόδρομος. Ἔφθανες στήν Καινή Διαθήκη.
Ὅταν βρισκόταν νοσηλευόμενος στό νοσοκομεῖο ἔλεγαν: - Μά, τί ἄνθρωπος εἶναι αὐτός! Καί ὁ ἴδιος ὑπέγραφε: Ὁ κεγχριαῖος μοναχός, δηλαδή ὁ ἐλάχιστος τῶν ἐλαχίστων.