Ἀρχές τοῦ 4ου αἰῶνα ἔζησε στήν μεγάλη πόλη τῆς Ἀλεξάνδρειας τῆς Αἰγύπτου, ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ ἔξοχος αὐτός θεοφόρος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία μαθαίνουμε καί τό παρακάτω περιστατικό ἀπό τήν παιδική ἡλικία τοῦ ἁγίου.
Τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας ἦταν ὁ Ἀλέξανδρος, μία σπουδαία προσωπικότητα. Κάποτε εὑρισκόμενος στό Ἐπισκοπικό οἴκημα εἶδε ἀπό τό παράθυρο, ὅτι στή παραλία τῆς θάλασσας ὑπῆρχε μία ὁμάδα παιδιῶν πού ἔπαιζαν. Ὡστόσο, τό παιγνίδι τους εἶχε μία ἰδιάζουσα σοβαρότητα. Τί ἦταν; Τά παιδιά τελοῦσαν τό μυστήριο τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος. Σκέφθηκε τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος: -Παιγνίδι ἀθῶο. Ἀλλά σέ λίγο, ὅπως παρακολουθοῦσε, πρόσεξε ὅτι ἕνα ἀπό ἐκεῖνα τά παιδιά ὑποδυόμενο τό πρόσωπο τοῦ ἱερέα βάπτισε μέσα στό νερό μέ σοβαρότητα ἕνα ἄλλο παιδί. Ἀμέσως εἰδοποίησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νά ἔλθουν ὅλα τά παιδιά στό Ἐπισκοπεῖο καί νά παρουσιαστοῦν ἐνώπιόν τους. Ντροπαλά ἀλλά καί φοβισμένα ἦλθαν στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλέξανδρο. Τότε ἀπό τήν ἐξέταση πού ἔκανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος βεβαιώθηκε ἀμέσως ὅτι ὁ διενεργήσας τήν τελετή ἦταν ὁ μικρός Ἀθανάσιος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀπό τίς ἐρωτήσεις καί τίς ἀπαντήσεις καί τήν ὅλη συμπεριφορά κατάλαβε ὅτι ὁ Ἀθανάσιος τέλεσε τήν βάπτιση ὄχι γιά νά ἐμπαίξει τό μυστήριο, ἀλλά μέ πραγματική διάθεση νά βαπτίσει τόν εἰδωλολάτρη συμμαθητή του. Πείθεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅτι ἕνα αἴσθημα εὐσέβειας, πίστεως ἀλλά καί κλίσεως πρός τά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας εἶχε κατακλύσει τήν καρδιά τοῦ μικροῦ Ἀθανασίου καί ἔτσι ἀποφασίζει τήν ἀναγνώριση τοῦ Μυστηρίου πού εἶχε τελέσει ὁ Ἀθανάσιος καί παρήγγειλε νά δοθεῖ μόνο τό ἅγιον Μύρο στόν βαπτισθέντα. Ἄραγε τό περιστατικό αὐτό, τό πρωτοφανές δέν ἦταν τό χέρι τοῦ Θεοῦ; Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τό διέγνωσε. Στόν μικρό Ἀθανάσιο διέκρινε μία χάρι, ἕνα εὐέλπιδα ἐργάτη τοῦ θείου Ἀμπελῶνος τοῦ Χριστοῦ καί σέ λίγο τόν προσέλαβε κοντά του.
Ὁ μικρός Ἀθανάσιος ἔγινε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος!