1941. Τά δραματικά γεγονότα στό Στρατιωτικό Νοσοκομεῖο πού στεγάζεται στή Παιδαγωγική Ἀκαδημία τῶν Ἰωαννίνων νοσηλεύονται πολλοί τραυματίες ἀπό τό μέτωπο. Ἀκούραστες οἱ ἀδελφές νοσηλεύτριες φροντίζουν τούς τραυματίες, ἀλλάζουν καί περιποιοῦνται τά τραύματά των καί ἐνθαρρύνουν τούς ταλαιπωρημένους μαχητές τοῦ μετώπου. Ἡ ὑπεύθυνη τοῦ Νοσηλευτικοῦ Προσωπικοῦ τῆς Ὑγειονομικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Στρατεύματος, εἶναι ἡ ἐμψυχώτρια καί ἡ καρδιά ὅλου τοῦ νοσοκομείου. Πρόκειται γιά τήν Ἀθηνᾶ Μεσολωρᾶ, ἀπόφοιτο τοῦ Ἀρσακείου Ἀθηνῶν, τῆς Σχολῆς Ἐπικούρων Ἀδελφῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, συνιδρύτρια τῆς Ἀνωτέρας Σχολῆς Νοσοκόμων καί Ἐπισκεπτριῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ. Ἔχει πείρα ἀπό τούς πολέμους 1914-16 καί ἀπό τά Νοσοκομεῖα τοῦ Ε.Ε.Σ. στή Κωνσταντινούπολη καί τή Προύσσα κατά τή μικρασιατική ἐκστρατεία ὅπου ὑπηρέτησε ὡς προϊσταμένη ἀδελφή. Ἔχει ἐξαίρετη διοργανωτική καί διοικητική ἱκανότητα καθώς καί ἀγάπη γιά τούς ἀσθενεῖς.
Μέσα στό χειρουργεῖο τού Στρατιωτικοῦ Νοσοκομείου Ἰωαννίνων ἐργάζεται τό χειρουργικό συνεργεῖο μέ τόν χειρουργό Κοντιάδη καί τήν ἐργαλειοδότρια Γιουλούντη, ἐνῶ ἡ Διευθύνουσα Μεσολωρᾶ τούς βοηθάει στή γύρα. Κοντεύει νά τελειώσει ὁ καθαρισμός τοῦ τραύματος τοῦ τραυματία, ὅταν ἡ Μεσολωρᾶ συνειδητοποιεῖ ὅτι ἀπό τίς πολλές ἀλλαγές καί τούς καθαρισμούς τραυμάτων ἔχουν ἐξαντληθεῖ τά ἀποθέματα ἐπιδεσμικοῦ ὑλικοῦ. Τό βοηθητικό προσωπικό πού συνήθως πλένει τό ἐπιδεσμικό ὑλικό εἶναι ἀπασχολημένο μέ τή φροντίδα τῶν νέων τραυματιῶν. Χωρίς νά διστάσει παίρνει τή λεκάνη μέ τό ἐπιδεσμικό ὑλικό καί κατεβαίνει γρήγορα στήν αὐλή ὅπου ὑπάρχει μία γούρνα. Παίρνει νερό καί σαπούνι καί βάζει μέσα τούς ἐπιδέσμους καί τά τρίγωνα....
Ἀκριβῶς ἐκείνη τήν ὥρα ἀρχίζουν νά οὐρλιάζουν οἱ σειρῆνες σημαίνοντας ἀεροπορικό βομβαρδισμό. Παρά τό γεγονός ὅτι τό νοσοκομεῖο ἔχει πάνω στή σκεπή του καί στούς ἐξωτερικούς τοίχους τά σήματα τοῦ ἐρυθροῦ σταυροῦ, σέ λίγο ἀκούγεται βόμβος ἀεροπλάνων πού πετοῦν ἀρκετά χαμηλά ἐνῶ τά ἀντιαεροπορικά βάλουν συνέχεια. Ξαφνικά ἀκούγονται οἱ φοβερές ἐκρήξεις ἀπό τίς βόμβες πού πέφτουν καί ἀκολουθεῖ μία τρομερή ἔκρηξη προερχόμενη ἀπό βόμβα πού πέφτει πάνω στό νοσοκομεῖο καί πιό συγκεκριμένα... ἀτυχῶς μέσα στό χειρουργεῖο.
Ὅταν συνῆλθε ἡ Μεσολωρᾶ ἀπό τό ὡστικό κῦμα τῆς ἔκρηξης πού τήν ἔριξε κατά γῆς, κατάφερε νά σηκωθεῖ, φώναξε μία - δύο ἀδελφές πού βρῆκε στό διάδρομο τοῦ νοσοκομείου καί ἔτρεξαν ὅλες στό χειρουργεῖο πού ἦταν γεμᾶτο καπνούς καί πεσμένους σοφᾶδες. Μέ σφιγμένη καρδιά ἀνέσυραν ἀπό τά χαλάσματα τό γιατρό Κοντιάδη καί τήν ἀδελφὴ Γιαλούντη, οἱ ὁποῖοι δέν ἀνέπνεαν πλέον, ἐνῶ παραδόξως ὁ ἀσθενής εἶχε γλιτώσει. Τόν καθάρισαν ὅσο μποροῦσαν καλύτερα καί τόν μετέφεραν στό θάλαμο τῶν βαρέως πασχόντων. Ὁ τραυματίας αὐτός ἐπέζησε παρ' ὅλες τίς δοκιμασίες πού πέρασε.
Ἕνας λευκός ἄγγελος τῆς προσφορᾶς καί τῆς θυσίας ἡ Ἀθηνᾶ Μεσολωρᾶ πού καθ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ πολέμου δέν δίσταζε νά ἐπισκέπτεται προσωπικῶς τούς ὑγειονομικούς σχηματισμούς καί νοσοκομεῖα πλησίον τοῦ μετώπου ἀλλά καί στά μετόπισθεν, βοηθῶντας ὅσο ἦταν δυνατόν τά πολλαπλά προβλήματά των μέ συνεχῆ καί ἀκούραστη ὑποστήριξη.
Συμμετεῖχε σέ πολλές ἀποστολές γιά νά περιθάλψουν τραυματίες, νά βοηθήσουν πρόσφυγες, θύματα πολέμου, αἰχμαλώτους, σεισμόπληκτους, κρατούμενους, νά διανείμουν συσσίτια και γάλα στά παιδιά πού λιμοκτονοῦσαν στή κατοχή. Εἰδικά γιά τά συσσίτια καί τή διανομή γάλακτος στό λεκανοπέδιο τῆς Ἀττικῆς, κατόρθωσε νά κινητοποιήσει χιλιάδες ἀδελφὲς, ὥστε νά λειτουργήσουν 170 κέντρα διανομῆς γάλακτος, νά στελεχωθοῦν τά ἰατρεῖα, τό Πρόσκαιρο Νοσοκομεῖο στή Ριζάρειο Σχολή καθώς καί νά γίνει διανομή στό πληθυσμό ἑκατοντάδων χιλιάδων δεμάτων τροφίμων, ἱματισμοῦ, φαρμακευτικοῦ ὑλικοῦ καί οἰκιακῶν σκευῶν.
Καί ποιόν δέν βοήθησε, δέν στήριξε, δέν πρόσφερε ἀγάπη καί στοργή στόν πάσχοντα συνάνθρωπο. Ἀκούραστη, νύκτα καί ἡμέρα δίπλα στό κρεβάτι τοῦ πόνου.
Καί λίγο πρίν ἀναχωρήσει γιά τό μεγάλο ταξίδι, ἔγραψε ἕνα εὐχαριστήριο σημείωμα πρός τίς ἀδελφές τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, πού τίς ἔστειλαν λουλούδια - πιθανῶς κατά τήν ἀσθένειά της - στό ὁποῖο τούς θυμίζει τό ἑξῆς: "ἀγάπα τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν" καὶ τούς εὔχεται ἡ Παναγία ἡ Εὐαγγελίστρια νά τίς προστατεύει πάντοτε.
Ἦταν μία μεγάλη προσωπικότητα. Μία ἀρχόντισσα φωτισμένη ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, στή διακονία τῶν ἀσθενῶν. Πρότυπο τῆς Νοσηλευτικῆς.