Συνεχίζοντας τά ἄρθρα μας γιά τά βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μετά τήν Πεντάτευχο ἔχουμε τά ἑξῆς βιβλία: Ἰησοῦς Ναϋῆ, Κριταί, Ρούθ, Βασιλειῶν Α’, Β’, Γ’, Δ’, Παραλειπομένων Α’ καί Β’. Τό βιβλίο Ἰησοῦς Ναϋῆ ὀνομάστηκε ἔτσι ἀπό τόν ἥρωα αὐτό πού πρωταγωνιστεῖ. Συνεχίζει τήν ἱστορία τῆς θείας Ἀποκαλύψεως στό λαό πού διάλεξε ὁ Θεός, τό Ἱσραήλ. Γράφει γιά τήν κατάκτηση τῆς γῆς καί γιά τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ. Κριταί εἶναι τό ἑπόμενο βιβλίο καί λέγεται ἔτσι ἀπό τά πρόσωπα πού πρωτοστατοῦν, δηλ. τούς Ἄρχοντας καί κυρίως ἔχει τίς τιμωρίες ἀλλά καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στό λαό. Δηλαδή οἱ Ἱσραηλίτες ἐπειδή εἶχαν συναναστροφή καί ἀνεμιγνύοντο μέ ἀλλοφύλους, ἐλάτρευσαν τά εἴδωλα. Ξεχνοῦσαν τόν ἀληθινό Θεό. Ὁ Θεός ὅμως δέν τούς ἐγκατέλειψε. Ἀπέστειλε ἐκλεκτά πρόσωπα τά ὁποῖα τούς βοήθησαν νά ξεπεράσουν τίς ἁμαρτίες τους, τήν αἰχμαλωσία τους στούς ἀλλοφύλους, νά βροῦν καί πάλιν τήν εὐθεῖα ὁδό. Αὐτά τά πρόσωπα ἦταν οἱ Κριταί, ὅπως ὁ Γεδεών, ἡ Δεββώρα, ὁ Ἰεφθάε, ὁ Σαμψών, ὁ Σαμουήλ, κ.ἄ.
Ρούθ ὀνομάζεται τό ἄλλο βιβλίο ἀπό τήν διδακτική ἱστορία τῆς φρονίμου γυναικός τῆς Ρούθ. Ὡραιότατος καί γνωστός εἶναι ὁ ζωγραφικός πίνακας πού δείχνει τήν εὐσεβῆ Ρούθ στόν ἀγρό νά θερίζει γιά νά θρέψει τήν γραῖα πενθερά της καί ἀξιώθηκε τελικά νά γίνει προμήτωρ τοῦ Δαυίδ. Τά ἑπόμενα βιβλία τά ἀποκαλούμενα Βασιλειῶν ὡς καί τῶν Παραλειπομένων συνεχίζουν τήν ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ, ὁμιλοῦν γιά τήν βασιλεία τοῦ Δαυΐδ, τοῦ Σαμουήλ, τοῦ Σολομῶντα καί ὡς ἐπιτομή εἶναι οἱ περιγραφές τῶν βιβλίων τῶν Παραλειπομένων ὅσα παρέλειψε ὁ συγγραφεύς τῶν Βασιλειῶν. Εἰδικότερα στό Βασιλειῶν Α’ βρίσκουμε τήν ἱστορία γιά τόν Σαμουήλ, τήν μητέρα του, τήν εὐσεβῆ Ἄννα, γιά τόν θάνατο τοῦ Ἠλί, γιά τήν χρίση τοῦ Σαούλ ὡς βασιλέα καί στή συνέχεια τοῦ Δαυΐδ, τήν ἱστορία τοῦ Δαυΐδ καί τοῦ Γολιάθ, γιά τήν φιλία Δαυΐδ καί Ἰωνάθαν. Στό Β’ ὅλα τά τῆς Βασιλείας τοῦ Δαυΐδ καί εἰδικότερα τόν ἔλεγχο τοῦ προφήτη Νάθαν πρός τόν βασιλέα Δαυΐδ καί τήν μετάνοιά του καί στό Γ’ γιά τήν δικαιοσύνη τοῦ Σολομῶντα, τήν ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ, τόν περίλαμπρον καί γιά τήν ἱστορία τοῦ προφήτη Ἠλία. Στό δέ Δ’ βιβλίο ἔχουμε τόν θάνατο τῆς Ἰεζάβελ, τόν Βασιλέα Ἰωσία, τήν πτώση τῆς Ἱερουσαλήμ.
Ἀπ’ αὐτά πολλά διδασκόμεθα καί μεῖς γιά τήν βιοτή μας.