Τά ἑπόμενα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιά τά ὁποῖα κάνουμε λόγο εἶναι τά ἑξῆς: Ἕσδρας Α’ καί Β’, Νεεμίας, Τωβίτ, Ἰουδίθ, Ἐσθήρ, καί Μακκαβαίων Α’, Β’ καί Γ’.
Τά βιβλία Ἕσδρας καί Νεεμίας εἶναι τρόπον τινά ἕνα ἑνιαῖο βιβλίο μέ κοινή ὑπόθεση τήν παλινόρθωση τῆς Ἰουδαϊκῆς κοινότητας κατά τά πρῶτα ἑκατό χρόνια ἐκ τῆς Βαβυλωνίου αἰχμαλωσίας. Σ’ αὐτά βρίσκουμε τήν ἐπιστροφή τῶν Ἰουδαίων στήν Παλαιστίνη καί στά Ἱεροσόλυμα μέ ἀρχηγό τόν Ζοροβάβελ. Ἔκτισαν μάλιστα ἐκεῖ πού ἦταν ὁ ναός τοῦ Σολομῶντα ἕνα καινούργιο ναό. Ἔπειτα στό βιβλίο Νεεμίας βλέπουμε ὁ ἐπιφανής Νεεμίας νά συνεχίζει τήν οἰκοδόμηση τῆς πόλεως καί βέβαια ὁ λαός νά μετανοεῖ γιά τίς ἁμαρτίες του. «Ἠσθάνθη ὁ λαός τάς ἁμαρτίας του καί ὁρκίστηκε νά φυλάσσεσθαι καί ποιεῖν πάσας τάς ἐντολάς Κυρίου καί τά κρίματα αὐτοῦ κ αί τά προστάγματα αὐτοῦ».
Τό ἄλλο ὁ Τωβίτ φέρει τήν ὀνομασία τοῦ πατέρα τοῦ νεαροῦ Τωβία. Στό βιβλίο περιγράφονται οἱ δοκιμασίες καί οἱ περιπέτειες δύο συγγενικῶν οἰκογενειῶν τοῦ Τωβίτ καί τοῦ Ἰαγουήλ πού ζοῦσαν σέ ἐξορία. Εἶναι συναρπαστική ἱστορία πού διδάσκει τήν πίστη στό Θεό, τήν ὑπομονή στίς ποικίλες δοκιμασίες τῆς ζωῆς, τήν ὑποταγή στό θεῖο νόμο. Δείχνει ἡ ὅλη διήγηση ὅτι τελικά ὁ Θεός ἐπιτρέπει θλίψη, ἄλλ’ ὅμως δέν ἐγκαταλείπει τούς εὐσεβεῖς. Στό ἑπόμενο βιβλίο Ἰουδίθ ἤ Ἰουδείθ ἀφηγεῖται πώς ἡ τολμηρά ἐν τῇ εὐσεβείᾳ της χήρα Ἰουδίθ ἔσωσε μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ τήν πατρίδα καί τόν λαό ἀπό τῆς ἀπειλῆς τῶν ἐχθρῶν. Τό βιβλίο πού ὀνομάζεται Ἐσθήρ ἀφηγεῖται μέ λογοτεχνική δύναμη πώς ἡ θεία Πρόνοια διά τῆς Ἐσθήρ ἔσωσε τούς εὑρισκομένους στήν αἰχμαλωσία Ἰουδαίους. Τέλος τά τρία βιβλία πού ὀνομάζονται τῶν Μακκαβαίων ἀφηγοῦνται τήν ἱστορία καί τούς ἀγῶνες τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ στούς χρόνους τοῦ Σύριου Ἀντιόχου Β’ (διάδοχος τοῦ Μεγ. Ἀλεξάνδρου) καί Πτολεμαίου Δ’. Τό πιό σπουδαῖο στά βιβλία αὐτά εἶναι τό μαρτύριον καί μάλιστα ἀναλυτικά τῶν 7 νέων Μακκαβαίων καί τῆς μητρός τους, τῆς Σολομονῆς. Πρῶτος μαρτύρησε ὁ διδάσκαλος τους ὁ Ἐλεάζαρος.