Ἐξαιρετικό βιβλίο πού περιλαμβάνεται στήν Π. Διαθήκη εἶναι τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν ἤ Ψαλμοί ἤ Ψαλτήριο. Γι’ αὐτό καί μόνο τό βιβλίο ἀξίζει νά ἀφιερώσουμε ὁλόκληρο τό ἄρθρο. Περιέχει 150 Ψαλμούς. Οἱ Ψαλμοί πολύ συχνά χρησιμοποιοῦνται στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Ἔλαβε τήν ὀνομασία του ἀπό τό ἀρχαῖο ὁμώνυμο ἔγχορδο ὄργανο μέ τό ὁποῖο ἔλεγαν τούς Ψαλμούς. Οἱ χορδές τοῦ μουσικοῦ αὐτοῦ ὀργάνου ἐκρούοντο εἴτε μέ τά δάκτυλα εἴτε μέ εἰδικό πλῆκτρο.
Εἰδικότερα, τό Ψαλτήριον ἤ οἱ Ψαλμοί εἶναι μία συλλογή ὕμνων, προσευχῶν καί θρησκευτικῶν ἀκόμη ἀσμάτων πρός τόν ἀληθινό Θεό. Ἀπευθύνονται πρός τόν Δημιουργό, Παντοδύναμο, Ἐλεήμονα, Πάνσοφο Θεό. Τό περιεχόμενο εἶναι εὐχαριστηριακό, δοξολογικό, ἐξομολογητικό, ἱκετευτικό, διδακτικό. Σ’ αὐτό βρίσκονται ὅλα τά θρησκευτικά συναισθήματα τῆς ψυχῆς τοῦ πιστεύοντος ἀνθρώπου, δούλου τοῦ Θεοῦ. Ἔννοιες βασικότατες στούς Ψαλμούς εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη στό Θεό καί τήν Πρόνοιά Του, ἔπειτα εἶναι ἡ εὐχαριστία πρός τόν Θεό, Δημιουργό τῆς ἀλόγου κτίσεως καί Πλάστη τοῦ ἀνθρώπου. Ἀκόμη ἡ ἀγαλλίαση εἶναι μία σπουδαία ἔννοια πού ὑπάρχει σ’ ὅλους τούς Ψαλμούς. Ἐπίσης τό ἔλεος πού ἀπαντᾶ ἑκατοντάδες φορές. Ἡ ἀσέβεια ἐπίσης καί ἡ ἀδικία πού στενοχωροῦν τόν Δαυΐδ -ἀλλά καί οἱ ἐχθροί.
Πρόκειται γιά ἕνα ὑπέροχο σύγγραμμα. Μέγα μέρος τῶν Ψαλμῶν προέρχεται ἀπό τόν Δαυΐδ καί τό ὑπόλοιπο εἶναι ἀπό ἄλλους συγγραφεῖς, ὅπως ὁ Σολομών. Τά σπουδαιότερα ἀπό ἑρμηνευτικῆς ἀπόψεως ὑπομνήματα στό Ψαλτήριον εἶναι τοῦ Θεοδωρήτου τοῦ Κύρου, τοῦ Θεοδώρου Μοψουεστίας, τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, τοῦ Ζυγαβηνοῦ, τοῦ Ἁγ. Ἱερωνύμου κ.ἄ.
Οἱ πιό σπουδαῖοι Ψαλμοί θά μπορούσαμε διστακτικά νά διατυπώσουμε ὅτι εἶναι: Ὁ 1ος ὅπου ἐκθειάζεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ 3ος ὅπου ἐκφράζεται ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ Δαυΐδ στό Θεό, ὁ 6ος εἶναι μία κραυγή τῆς θλιμένης καρδιᾶς τῆς ντροπῆς τοῦ Δαυΐδ ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας του. Εἶναι Ψαλμός μετανοίας. Ὁ 8ος ὅπου γράφει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι κύριος τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Ὁ 18ος γράφει γιά τήν τελειότητα τοῦ θείου Νόμου. Ὑπέροχος καί ὁ 22ος, ὁ λεγόμενος «ποιμενικός». Ὁ 33ος, δοξολογία καί εὐχαριστία στόν Μεγαλοδύναμο. Ὁ 38ος μιλᾶ μέ πόνο καί πίκρα. Ὁ 44ος εἶναι ἕνας γαμήλιος ὕμνος. Ὁ 50ος εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν ὕμνος τῆς μετανοίας πού ὅλοι πρέπει νά τόν ξέρουμε ἀπό στήθους. Σημαντικοί οἱ: 69ος Ψαλμός καί 76ος. Ὁ 85ος εἶναι μία προσευχή ἀλλά καί ὁ 87ος κραυγή πόνου. Ὁ 102ος καταπληκτικός καί ὁ Ψαλμός, ὁ 103ος εἶναι ὁ λεγόμενος «Προοιμιακός» τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐξίσου θαυμάσιος. Ὁ 118ος εἶναι ὁ λεγόμενος «ἄμωμος» καί εἶναι ὁ μεγαλύτερος σέ στίχους. Ὑπέροχοι εἶναι καί οἱ μικροί σέ στίχους ἑπόμενοι Ψαλμοί, ὅπως ὁ 124ος, ὁ 126ος, ὁ 127ος, ὁ 132ος, ὁ 133ος. Ὠδή εὐχαριστίας καί δοξολογίας εἶναι ὁ 135ος ἐνῶ οἱ τρεῖς Ψαλμοί 140ος, 141ος καί 142ος εἶναι προσευχές καί ἱκεσίες μετανοίας. Ὁ 145ος εἶναι ὕμνος δοξολογίας. Τό ἴδιο καί ὁ 148ος καί 150ος.
Τό Ψαλτήριο μᾶς δείχνει τελικά ὅτι ἡ προσευχή, ἡ ἀνάτασή μας πρός τόν οὐρανό εἶναι σημεῖο φιλοθεΐας.