Μετά τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν τά ἑπόμενα βιβλία τῆς Π. Διαθήκης εἶναι τά κάτωθι: Ἰώβ, Παροιμίαι Σολομῶντος, Ἐκκλησιαστής, Ἆσμα, Σοφία Σολομῶντος, Σοφία Σειράχ.
Ὅλα αὐτά τά βιβλία εἶναι ποιητικά, ἐξόχως διδακτικά τά ὁποῖα εὐφραίνουν τήν ψυχή τοῦ πιστοῦ καί τήν ἀνεβάζουν πνευματικά.
Τό βιβλίο τοῦ Ἰώβ ἐξιστορεῖ ὅλον τόν βίο τοῦ «ἀληθινοῦ, ἀμέμπτου, δικαίου καί θεοσεβοῦς» ἀνδρός, τοῦ ἐπιδείξαντος μεγίστη ὑπομονή σέ ὅλα τά δεινά πού τοῦ συνέβηκαν στή ζωή του τοῦ Ἰώβ. Ἡ ἀπό σπουδαία φράση τοῦ Ἰώβ ὅταν ὅλα τά ἔχασε ἀκίνητα καί παιδιά του ἦταν: «Αὐτός γυμνός καί ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν οὕτω καί ἐγένετο· εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας». Ὁ Ἰώβ μᾶς διδάσκει τήν μεγάλη ἀρετή τῆς ὑπομονῆς.
Τό ἄλλο βιβλίο «Παρμοιμίαι Σολομῶντος» εἶναι ἕνα ὡραιότατο ἔργο. Ὡς περιεχόμενο ἔχει ἀποφθέγματα, γνωμικά, μικρές σοφές φράσεις πού σέ κάνουν νά σκεφθεῖς, νά μελετήσεις τή ζωή σου, νά ἀφήσεις τήν ἁμαρτία, νά δεχθεῖς τήν διδασκαλία τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ὑπέροχη εἶναι ἡ φράση πού τήν βρίσκουμε στήν ἀρχή τοῦ βιβλίου «ἀρχή σοφία φόβος Κυρίου». Τό ἄλλο βιβλίο εἶναι ὁ Ἐκκλησιαστής ὅπου ἀρχίζει μέ τήν περίφημη φράση: «Ματαιότης ματαιοτήτων τά πάντα ματαιότης». Ἔχει μόνο δώδεκα κεφάλαια ἀλλά αὐτά εἶναι πολύ ὠφέλιμα καί οἰκοδομητικά. Τό ἑπόμενο βιβλίο εἶναι τό Ἆσμα, τό ἆσμα ἀσμάτων μέ ὀκτώ κεφάλαια. Σ’ αὐτό βρίσκουμε ἕνα τραγούδι γιά τήν ἀγάπη. Εἶναι γεμάτο ἀπό ματφορικές ἔννοιες καί ἐκφράσεις που ἐξυμνεῖ τήν ἀγάπη πρός τήν κτίση καί πιστεύεται ὅτι γράφτηκε μέ τήν εὐκαιρία τοῦ Ἱεροῦ τοῦ Σολομῶντα. Οἱ χριστιανοί βλέπουν μέσα ἀπό τίς γραμμές τῆς σύνθεσης αὐτῆς τόν σύνδεσμο Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Ἐξαιρετικό εἶναι, ἐν προκειμένῳ, τό Ὑπόμνημα στό βιβλίο αὐτό, τό σύγγραμμα τοῦ μεγάλου καθηγητοῦ Παν. Τρεμπέλα.
Τά ἄλλα δύο βιβλία Σοφία Σολομῶντος καί Σοφία Σειράχ εἶναι ἐξόχως σπουδαῖα. Τό πρῶτο εἶναι 19 κεφάλαια καί συχνά ἀναγιγνώσκεται στήν Ἐκκλησία, τό δεύτερο εἶναι 51 κεφάλαια. Στό πρῶτο γίνεται λόγος περί τῆς ψευδοῦς σοφίας τοῦ κόσμου τούτου καί συγκρίνονται οἱ δίκαιοι μέ τούς ἀσεβεῖς. Γίνεται παραίνεσις γιά τήν ἀναζήτηση τῆς ἀληθοῦς σοφίας ἡ ὁποία καί ὑμνεῖται. Στό ἄλλο βιβλίο ὁ Σειράχ ἔγραψε τό ὑπέροχο αὐτό ἔργο τό ὁποῖο ὁμοιάζει μέ τίς Παροιμίες τοῦ Σολομῶντος ὅπου ἀνυμνεῖται τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ μέ εὐχαριστίες καί μέ προτροπές πρός τόν ἀναγνώστη νά ἀποκτήσει τήν ἀληθινή σοφία. Ἔχει λυρικό, ἀποφθεγματικό, ποιητικό χαρακτῆρα. Πολύ ἐπίκαιρη εἶναι ἡ φράση: «τίμα ἰατρόν... καί γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος καί... Αὐτός (ὁ Κύριος) ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην».