Η θεραπεία της συγκύπτουσας - Κήρυγμα Κυριακής 4/12/22
Κάποιο Σάββατο ο Κύριος, όπως συνήθιζε, δίδασκε σε μία απ’ τις Συναγωγές. Ανάμεσα στο πλήθος μόλις που ξεχώριζε μία γυναίκα σκυμμένη διαρκώς με κυρτωμένο το σώμα της τόσο πολύ, που δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της. Βασανιζόταν η δύστυχη δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια από σατανική ενέργεια. Όταν λοιπόν την είδε ο Κύριος, της φώναξε: Γυναίκα, είσαι ελεύθερη από την αρρώστια σου. Άπλωσε πάνω της τα χαριτόβρυτα χέρια του και την ίδια στιγμή έγινε καλά, σηκώθηκε ολόρθη και δόξαζε τον Θεό για τη θεραπεία της.
Γιατί όμως ο Κύριος σπλαχνίσθηκε και θεράπευσε τη γυναίκα αυτή χωρίς η ίδια να ζητήσει τη θεραπεία της; Διότι η γυναίκα αυτή ήταν ευσεβής, αν και είχε μία τόσο βασανιστική και παραμορφωτική ασθένεια, που καθιστούσε δύσκολη και επίπονη κι αυτήν ακόμη τη μετακίνησή της, δεν απουσίαζε όμως από τη Συναγωγή την ημέρα του Σαββάτου. Επιπλέον η γυναίκα αυτή, ενώ ήταν άρρωστη δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, δεν σκληρύνθηκε η καρδιά της, δεν έγινε άπιστη. Αντίθετα μέσα στη δοκιμασία της έμεινε σταθερή στην πίστη της. Και προσήλθε στη Συναγωγή με τόσο κόπο, διότι είχε πόθο να ακούει το λόγο του Θεού. Φαίνεται μάλιστα ότι άκουγε το κήρυγμα του Κυρίου με ενδιαφέρον πολύ κι εκδήλωνε βαθιά εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν. Γι’ αυτό και ο Χριστός δεν της ζήτησε πίστη για να κάνει το θαύμα, διότι διέκρινε την εσωτερική της διάθεση. Ούτε της είπε «σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Κατόπιν μάλιστα την ονόμασε και «κόρη του Αβραάμ», για να αποκαλύψει την ευσέβειά της.
Φαίνεται λοιπόν ότι η γυναίκα αυτή είχε εξαγνισθεί με την ασθένειά της, είχε αποκτήσει βαθύτερη ευσέβεια και πίστη. Ήλθε στη Συναγωγή για να διδαχθεί και να ωφεληθεί πνευματικώς. Και ο Κύριος μαζί με την ωφέλεια της ψυχής της της χάρισε και τη θεραπεία του σώματος.
Η γυναίκα αυτή έγινε σ’ όλους παράδειγμα που μας διδάσκει πολύ. Μας διδάσκει να συμμετέχουμε κάθε Κυριακή στη λατρεία του Θεού. Και μάλιστα εμείς που δεν πηγαίνουμε απλώς σε Συναγωγή για την ακρόαση του λόγου του Θεού, αλλά πηγαίνουμε στους ιερούς Ναούς μας, όπου τελείται η φοβερή και αναίμακτη θυσία του Κυρίου μας, άγγελοι και άγιοι και ο ίδιος ο Θεός είναι ανάμεσά μας. Πόσο αδικαιολόγητοι λοιπόν είμαστε να απουσιάζουμε, όταν μία συγκύπτουσα με τόσο κόπο δεν παρέλειπε το ιερό της καθήκον. Και τι απολογία θα δώσουμε στο Θεό την ώρα της Κρίσεως, όταν ο Κύριος θα κρίνει μπροστά μας κι εκείνη κι εμάς; Κάθε Κυριακή λοιπόν στο Ναό του Θεού, για να παίρνουμε χάρη και δύναμη, φως και ζωή. Κάποτε και το θαύμα, εάν ο Θεός το κρίνει. Ναι! Ο χριστιανός, που πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία και παρακολουθεί με ευλάβεια όσα εκεί λέγονται και γίνονται, και με πίστη πλησιάζει και κοινωνεί τα άχραντα μυστήρια, αυτός ο χριστιανός ωφελείται, κερδίζει πράγματα ανεκτίμητα. Αν στο τέλος της θείας λειτουργίας ο ιερεύς σε καθένα που εκκλησιάζεται έδινε σαν δώρο μια χρυσή λίρα, μπορείτε να φαντασθείτε τι θα γινόταν; Όλοι θα πήγαιναν στην εκκλησία για να πάρουν τη λίρα. Αλλά τι είναι η λίρα και κάθε άλλος υλικός θησαυρός μπροστά στον πνευματικό θησαυρό, μπροστά στις θεϊκές ευλογίες, που σκορπάει ο ήλιος της θείας λειτουργίας; Άνθρωποι, που μπήκαν στην εκκλησία λυπημένοι στενοχωρημένοι, μελαγχολικοί, σκυφτοί, όταν τέλειωσε η θεία λειτουργία και πήραν την ευλογία της Εκκλησίας, βγήκαν γεμάτοι χαρά και αγαλλίαση. Κι όπως η γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου μπήκε στη συναγωγή με σκυμμένο το κεφάλι και βγήκε με το κεφάλι όρθιο, βλέποντας τον ουρανό, έτσι κάθε ψυχή, που τη λύγισε ο σατανάς και την έκανε να βλέπει μόνο τα χαμηλά, μόνο τα γήινα και τα εγκόσμια, μόνο τα αμαρτωλά, ύστερα από έναν εκκλησιασμό, βγαίνει διαφορετική. Αυτό που λέει Εκκλησια μας: «Άνω σχώμεν τας καρδίας», γίνεται μια πραγματικότητα. Η ψυχή αυτή συνεχώς υψώνεται, φτάνει μέχρι τα άστρα, περνά τα άστρα, αγγίζει το Θεό, ενώνεται με το Θεό. Τι ευλογίες είναι αυτές που δίνει στους ευσεβείς χριστιανούς που εκκλησιάζονται. Πόσο ευτυχισμένοι είναι αυτοί, αλλά και πόσο δυστυχισμένοι είναι εκείνοι που την Κυριακή χτυπάει η καμπάνα κι αυτοί μένουν έξω απ’ την εκκλησία. Αυτούς θα ελέγξει κατά την ημέρα της κρίσεως η γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου που αδιαφορώντας αφήνουν τις Κυριακές χωρίς τη ζωή και τα πνευματικά αγαθά του Εκκλησιασμού. ΑΜΗΝ.